โครงสร้างการจัดการเชิงเส้น: ข้อดีข้อเสีย

โครงสร้างการจัดการเชิงเส้นเป็นหนึ่งในโครงสร้างองค์กรที่ง่ายที่สุดภายในระดับของการอยู่ใต้บังคับบัญชาสามารถพิจารณาในรูปแบบของปิรามิด: จากหน่วยงานระดับสูงและระดับต่ำสุด

แนวคิดของโครงสร้างการควบคุมเชิงเส้น

โครงสร้างเชิงเส้นเรียกว่าทำงานได้และเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างกลไก กลุ่มของโครงสร้างนี้แตกต่างจากคนอื่น ๆ ในสังกัดที่ได้รับการพัฒนาอย่างสูงในนั้นงานจะขึ้นอยู่กับสังกัดที่เข้มงวด มีรหัสพิเศษและรายละเอียดงานเพื่ออำนวยความสะดวก

ใน บริษัท โดยเฉลี่ยที่สร้างขึ้นบนหลักการนี้มีการแยกระดับดังต่อไปนี้: ผู้บริหารระดับสูงผู้ใต้บังคับบัญชาซึ่งเป็นหัวหน้าผู้จัดการที่รับผิดชอบแผนกกับพนักงานคนอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับขนาดของ บริษัท อาจมีมากกว่านี้

ข้อดีของโครงสร้างการควบคุมเชิงเส้น

โครงสร้างการจัดการเชิงเส้นมีความสะดวกมากตามหลักการทั่วไปของการจัดการที่จัดทำโดย M. Mescon

1. การแบ่งงาน พนักงานแต่ละคนมีความเชี่ยวชาญและงานของตนเองตามนั้น

2. คอมมานด์เชนหรือสเกลาร์โซ่ หลักการสำคัญที่ใช้ควบคุมเชิงเส้นคือจากระดับสูงสุดไปยังระดับต่ำสุด

3. การจัดการคนเดียว - ผู้ใต้บังคับบัญชาแต่ละคนมีผู้นำหนึ่งคน หากคนงานทำผิดเขาสามารถถูกลงโทษได้โดยผู้จัดการที่ยืนอยู่เหนือเขา นอกจากนี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถกำหนดภารกิจให้กับเขาและเรียกร้องให้มีการรายงาน ผู้บริหารระดับสูงมีสิทธิ์ถามผลการทำงานกับผู้จัดการที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาโดยตรงกับเขา สิ่งนี้ช่วยให้คุณสามารถแก้ไขปัญหาในแต่ละระดับได้อย่างรวดเร็ว

4. อัตราการควบคุม ในการส่งผู้จัดการคนหนึ่งคนไม่ควรเกิน 4-5 คน สิ่งนี้จำเป็นสำหรับการปฏิสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกัน

5. ลำดับชั้นของเป้าหมาย เป้าหมายตั้งอยู่ในสามระดับ: องค์กรกลุ่มและส่วนบุคคล

6. ความสามัคคีของทิศทาง แต่ละแผนกในองค์กรมีหน้าที่รับผิดชอบในการทำงาน แต่เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของพวกเขาควรเชื่อมโยงกับหน้าที่ของแผนกอื่น ๆ และมุ่งเป้าไปที่ผลประโยชน์ของทั้ง บริษัท

อีกสองหลักการที่เป็นลักษณะของโครงสร้างการจัดการเชิงเส้น: การควบคุมและการมอบหมายอำนาจ พวกเขามีความสัมพันธ์โดยตรงกับหลักการความเป็นเอกภาพของคำสั่ง ผู้จัดการจะต้องควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาในทุกขั้นตอนของกิจกรรมของพวกเขา

การมอบหมายอำนาจคือการถ่ายโอนส่วนหนึ่งของทรัพยากรหน้าที่และความรับผิดชอบสำหรับการดำเนินการกับผู้ใต้บังคับบัญชา